Hoornestraat 2

Appartementsgebouw in modernistische stijl op de hoek van de Marnixlaan en de Hoornstraat, ontworpen door architect Camille Damman rond 1936. Het gebouw heeft twee ingangen (Marnixlaan 19 A en Hornesstraat 2), die elk leiden naar een blok met twee liften. Deze lopen naast elkaar in een gesloten schachtDe ruimte waarin de liftkooi en/of het tegengewicht bewegen, begrensd door de wanden, het plafond en de bodem van de put. De schacht kan gesloten of gedeeltelijk open zijn.  omringd door de marmeren trap. De hoofdingang aan de kant van de Marnixlaan is het mooist versierd, met grote spiegels en marmeren lambriseringWandbetimmering, meestal bestaande uit paneelwerk, aangebracht tegen een binnenmuur (vaak het onderste gedeelte ervan); later ook in marmer, stucwerk, …. Helaas hebben de liften hier iets van hun authenticiteit verloren door aanpassingen aan de liftkooien, oproepknoppen en machinerieën. Ze hebben echter wel hun schachtdeuren behouden, die perfect geïntegreerd zijn in de esthetiek van het gebouw.

De toegangsdeur aan de kant van de Hoornestraat geeft uit op een vestibule met een paar treden en geplaveid met beige en zwart marmer in een grafisch patroon. Een vleugeldeur scheidt deze van de hal, een grote ruimte parallel aan de Hoornestraat die de twee ingangen van het gebouw met elkaar verbindt. De verticale gangen van nr. 2 liggen tegen de rechter gemene muur. De originele Jaspar-liften bedienen beide de 9 verdiepingen, met 2 appartementen per verdieping. De rechterlift leidt ook naar twee kelderverdiepingen. Op de benedenverdieping zijn de vleugeldeuren van de bordessen1. Verhoogd platform vóór de ingang van een gebouw, bereikbaar via een aantal treden; - 2. Vloertje, boven aan of midden in een trap. gemaakt van ijzerwerkVerzameling van alle metalen elementen van een gebouw., plaatstaal en figuurglas. Op de bovenverdiepingen zijn ze gemaakt van houtfineer (identiek aan het fineer dat gebruikt werd voor de oorspronkelijke toegangsdeuren van de appartementen). De originele oproepknoppen zijn bewaard gebleven.

De houten liftkooi, nu met tapijt op de verticale wanden, is bewaard gebleven en zou zijn oorspronkelijke uiterlijk moeten terugkrijgen. Het metalen vouwhekEen sluitsysteem bestaande uit door beweegbare dwarsbalkjes verbonden met staanders, en dat tussen een boven- en een onderrail in- en uitklapt. en het originele "Jaspar"-bordje zijn bewaard gebleven.

Het grootste deel van de machinerieIn een ruimte onderaan of bovenaan de installatie, een samenstel van aandrijf- en besturingsapparatuur van de lift.  is vervangen. De oude snelheidsbegrenzer en lier-eindeloopschakelaar zijn echter nog aanwezig.

Deze nog vrij authentieke lift is van historisch en esthetisch belang.