Centraal Station
Kantersteen 6

De “Koninklijke salon” werd in 1952 ingehuldigd en is ingericht in het Centraal Station in een stijl die art decoTendens tot de geometrisering van vormen en architecturale ornamenten die zich uitdrukt in het materiaal- en kleurgebruik. en modernismeInternationale stijl (vanaf ca. 1920) waarbij het functionele primeert op de vorm. Wordt gekenmerkt door een rationeel grondplan, eenvoudige geometrische vormen, platte daken en het gebruik van moderne materialen zoals gewapend beton. combineert, volgens de plannen en onder leiding van de architecten Victor Horta en vervolgens Maxime Brunfaut. Hij diende voor de koninklijke familie als wachtkamer en als diplomatieke ontvangstruimte voor buitenlandse staatshoofden. De “Koninklijke salon” bestaat uit een ovale erezaal met meubilair van sycamorehout bekleed met wit leer van het merk Delvaux, met het koninklijke monogram op de stoelen en de bank, toiletten waarvan de muren zijn bedekt met mozaïeken en de wastafels zijn voorzien van vergulde kranen, en toegangsgangen waarvan de muren en vloeren zijn bekleed met witte marmeren platen met grijze aders die “als een open boek” zijn gelegd om patronen te creëren. De salon bevindt zich op het eerste ondergrondse niveau en heeft twee toegangen: één vanuit het station - via een dubbele toegangsdeur van gelakt fineerhout met daarboven een wapenschild van België en omrand met graniet uit Labrador - en één rechtstreeks vanuit de Cantersteen. De twee verdiepingen zijn met elkaar verbonden door een marmeren trap met drie steken, met in het midden een gesloten liftkooi. Deze lift is van het merk Schindler en is uitgerust met liftdeuren met een patrijspoortje , verguld met bladgoud. Ze contrasteren met de marmeren lambriseringWandbetimmering, meestal bestaande uit paneelwerk, aangebracht tegen een binnenmuur (vaak het onderste gedeelte ervan); later ook in marmer, stucwerk, … van de muren. Het beslagVerzameling van metalen elementen op een deur of raam. (knopgrepen en scharnieren) is goudkleurig, net als de oproepknoppen, die een gangbaar model van Schindler zijn, maar hier uitzonderlijk in goud zijn geverfd. Aan de binnenkant zijn de grepen verzonken. De naamplaatjes, waarschijnlijk origineel, zijn bewaard gebleven. De ruime metalen cabine, in groene kleur, heeft concave binnenhoeken. De bedieningsknoppenEen reeks knoppen in de liftkooi waarmee automatisch de gewenste verdieping wordt gekozen. Een stopknop, een alarmknop en een lichtschakelaar maken dit systeem vaak compleet.  en de originele verlichting zijn bewaard gebleven. Het tegengewichtVerbonden met de liftkooi aan de hand van tractiekabels en glijdend langs de verticale geleiders; het is meestal gemaakt van gietijzeren elementen (gietelingen). Het gewicht ervan is gelijk aan dat van een halfvolle liftkooi. Het biedt dus tegenwicht aan het gewicht van de liftkooi, waardoor minder energie nodig is om deze te verplaatsen.  beweegt zich in de liftschacht.

De locatie van de machinekamer is niet gevonden.

Deze lift, die nog volledig authentiek is, is uniek door zijn vergulding en zijn opmerkelijke integratie in het gedempte decor van de “Koninklijke salon”, een uitzonderlijke plek. Hij is dan ook van historisch en esthetisch belang.