Lariksenstraat 19

Lariksenstraat nr. 19 is een klein appartementsgebouw met vijf verdiepingen in modernistische stijl, gebouwd voor et door de ondernemer-promotor Charles-Henri Thorelle, n.o.v. architect Alphonse Malcorps uit 1934.

De Daelemanslift is geïnstalleerd in een gesloten schachtDe ruimte waarin de liftkooi en/of het tegengewicht bewegen, begrensd door de wanden, het plafond en de bodem van de put. De schacht kan gesloten of gedeeltelijk open zijn.  aan het uiteinde van een inkomhal die de hele lengte van de middentravee van het gebouw inneemt. In de gemene delen is de oorspronkelijke inrichting, die typisch is voor de jaren 1930, bewaard gebleven: tegels in ijzeraarde in de hal, lichtgrijs granito voor de trap en de overlopen op de verdiepingen, mooie bordesdeuren in donker hout met regelmatige horizontale verdelingen. De bordesdeuren van de lift, die analoog zijn aan die van de appartementen, vallen op door het met granito beklede metselwerk dat ze omkadert. Op de benedenverdieping bevindt zich boven de liftdeur een kleine deur die toegang geeft tot de schachtDe ruimte waarin de liftkooi en/of het tegengewicht bewegen, begrensd door de wanden, het plafond en de bodem van de put. De schacht kan gesloten of gedeeltelijk open zijn. .

De binnenzijde van de liftkooi is bekleed met kostbaar hout (padoek). De verticale wanden zijn in elkaar gezet met holronde hoekprofielen. In het dak van de liftkooi is een matglazen plafondlicht ingewerkt.

De lift en zijn bordesdeuren, die tegelijkertijd met het gebouw werden ontworpen en zeer typisch voor het werk van de architect A Malcorps zijn, dragen onmiskenbaar bij tot de historische en esthetische waardeHistorisch gezien werd die waarde aangewend om waardevolle groene ruimten en natuurlijke of halfnatuurlijke gebieden aan te duiden. De waarde kan ook gelden voor grote gehelen van gebouwen in een stedelijk gebied, met of zonder natuurlijke elementen, of monumenten die het stadslandschap markeren. Een afweging met andere waarden dringt zich tevens op: de artistieke, de landschappelijke (integratie van het werk in het stedelijk landschap, oriëntatiepunten in de stad) en de stedenbouwkundige waarde (spontane of rationele stedelijke gehelen). De volgende selectiecriteria worden er eveneens aan gekoppeld: de ensemblewaarde en de contextuele waarde. van dit interieur uit de jaren 1930, dat zijn authenticiteitDe authenticiteit van een goed wordt beoordeeld op basis van de overeenstemming van de huidige staat met de oorspronkelijke staat. Een goed is authentiek als het plan, de vorm, het concept, de functie, de technieken, de materialen, de decoratie van de interne elementen overeenstemmen met een betekenisvolle, beduidende of kenmerkende staat. Het kan zijn dat een goed een natuurlijke aftakeling heeft ondergaan of een transformatie (bijvoorbeeld vervanging van het schrijnwerk – ramen in het bijzonder, vervanging van winkelpuien) en toch conform blijft aan zijn oorspronkelijke staat (zgn. bewaarde structurele continuïteit). Een goed is authentiek als het oorspronkelijke concept en de functie nog steeds leesbaar zijn (bijvoorbeeld een industrieel complex dat herbestemd is). De transformatie kan dan als een element van zijn geschiedenis worden beschouwd. We moeten bijgevolg de eventuele integratie van waardevolle elementen in de loop van de geschiedenis van het gebouw evalueren. volledig heeft bewaard.

De installatie werd in 2021 met respect voor de erfgoedkenmerken gemodernisserd.