Residenties Albert en Leopold
de Meeûssquare 22b

De Residentie Léopold is een opmerkelijk, groot appartementsgebouw op de hoek van de Luxemburgstraat, gebouwd in modernistische en functionalistische stijl tussen 1934 en 1937 door de architecten Jean-Jules Eggericx en Raphaël Verwilghen. Het heeft een L-vormig grondplan met acht verdiepingen, met daarbovenop een toren van zeven verdiepingen die terugligt ten opzichte van de Luxemburgstraat. Het wordt gekenmerkt door zijn sobere, heldere compositie, met een perfect evenwicht tussen horizontale en verticale lijnen, zowel op de gevels als in het lichtgekleurde interieur. Het bestaat uit drie woonblokken met elk een eigen ingang: Luxemburgstraat 29 (blok C), de Meeussquare 22b (blok B) en 22a (blok A). Elke ingang bestaat uit een vestibule gevolgd door een hal met een Schindler trappenhuisGedeelte van een gebouw waarin de trappen zijn ondergebracht. en een Schindler-lift. 

De grote glazen toegangsdeur op de de Meeussquare 22b (blok B) geeft toegang tot een vestibule die aan de zijwanden volledig in zwart marmer is betimmerd en die via een paar treden naar de entreehal leidt. De lift was oorspronkelijk een hoge glazen doos in het midden van het trappenhuisGedeelte van een gebouw waarin de trappen zijn ondergebracht.. Het radicale en originele ontwerp van deze schachtDe ruimte waarin de liftkooi en/of het tegengewicht bewegen, begrensd door de wanden, het plafond en de bodem van de put. De schacht kan gesloten of gedeeltelijk open zijn. , door architect Eggericx, was geïnspireerd op Bauhaus-creaties. Foto's bij artikelen over de Résidence Léopold in architectuurtijdschriften in 1938 tonen het oorspronkelijke uiterlijk van de lift, met de voorkant grotendeels van glas en het donkere ijzerwerkVerzameling van alle metalen elementen van een gebouw. dat contrasteert met het lichte decor. De schachtDe ruimte waarin de liftkooi en/of het tegengewicht bewegen, begrensd door de wanden, het plafond en de bodem van de put. De schacht kan gesloten of gedeeltelijk open zijn.  is bijna volledig afgesloten, in overeenstemming met de moderniteit van de ontwerpers van het gebouw, maar de doorschijnende beglazing laat vrij licht door. De voorkant is vervangen door een grote gladde metalen voorkant, met een overloopdeur die ook van metaal is. De drie zij- en achterwanden van de schachtDe ruimte waarin de liftkooi en/of het tegengewicht bewegen, begrensd door de wanden, het plafond en de bodem van de put. De schacht kan gesloten of gedeeltelijk open zijn.  zijn bewaard gebleven en zijn van groot erfgoedbelang. Ze bestaan uit boven elkaar geplaatste rechthoekige ijzeren kaders die op de gemetselde borstwering1. Verhoogd gedeelte van een vestingsmuur waarachter men veilig kan lopen; - 2. Muurtje of hekwerk (balkon, terras); - 3. Deel van een muur tussen vloer en onderzijde van een venster; - 4. Verhoging van de buitenmuren van een huis boven de zolderbalken waarop een muurplaat rust. van de trap rusten en vastgeschroefd zijn aan dunne metalen hoeken die op de hoeken van de balustradeHekwerk van spijlen of balusters. bevestigd zijn. Deze schuine kaders zijn voorzien van gematteerd structuurglas dat overeenkomt met het glazen dakraam dat de zijkant van het trappenhuisGedeelte van een gebouw waarin de trappen zijn ondergebracht. verlicht en uitkijkt op de achtergevel. Ze weerspiegelen de verdelingen van de smeedijzeren toegangsdeur van het gebouw. Op de bovenste verdieping is de schachtDe ruimte waarin de liftkooi en/of het tegengewicht bewegen, begrensd door de wanden, het plafond en de bodem van de put. De schacht kan gesloten of gedeeltelijk open zijn.  gedeeltelijk open boven de borstwering1. Verhoogd gedeelte van een vestingsmuur waarachter men veilig kan lopen; - 2. Muurtje of hekwerk (balkon, terras); - 3. Deel van een muur tussen vloer en onderzijde van een venster; - 4. Verhoging van de buitenmuren van een huis boven de zolderbalken waarop een muurplaat rust..

De liftkooi is gemoderniseerd, volledig heringericht in metaal en voorzien van een automatische deur. 

De oorspronkelijke technische installatie, gebouwd door Schindler in 1937 en in gebruik genomen in 1938, is gemoderniseerd. De toegang tot het luik van de machinekamer, dat zich in het dak van de zolderRuimte onder het dak. bevindt, gebeurt via metalen sporten die in de muur zijn bevestigd en doet denken aan de wereld van een oceaanstomer, een beeld van moderniteit.

Hoewel deze lift verschillende keren is gemoderniseerd, voor het laatst in 2012, is het unieke ontwerp van de schachtDe ruimte waarin de liftkooi en/of het tegengewicht bewegen, begrensd door de wanden, het plafond en de bodem van de put. De schacht kan gesloten of gedeeltelijk open zijn.  van historisch en esthetisch belang. De schachtDe ruimte waarin de liftkooi en/of het tegengewicht bewegen, begrensd door de wanden, het plafond en de bodem van de put. De schacht kan gesloten of gedeeltelijk open zijn.  is een integraal onderdeel van de beschermde entreehal van het gebouw.