Central Résidence
Hooikaai 27

Het appartementsgebouw Central Résidence werd in art-decostijl gebouwd tussen 1931-1933 volgens de plannen van architect J.-B. Tilman. Het bestaat uit twee delen (nr. 27 en nr. 29). Nr. 27 is uitgerust met een lift van de firma Thirionet, een Brusselse ingenieur-constructeur die de Stiglerliften installeerde.

De nog oorspronkelijke lift loopt in een afgesloten schachtDe ruimte waarin de liftkooi en/of het tegengewicht bewegen, begrensd door de wanden, het plafond en de bodem van de put. De schacht kan gesloten of gedeeltelijk open zijn.  en bedient twee appartementen per verdieping. De inkomhal bevat de verticale circulatie met de trap. Enkele treden leiden naar de brievenbussen, de deuren van de twee gelijkvloerse appartementen en de lift, die zich in de aslijn van de ingangsdeur bevindt. In de gemene delen zijn de inrichtingen die typisch zijn voor de jaren 1930 bewaard gebleven: vloer met dambordpatroon van marmer op de benedenverdieping, siersmeedwerk voor de borstweringen, lichtgrijs granito voor de vloer van de trap en de overlopen op de verdiepingen. Die laatste hebben een originele vorm die een vlotte circulatie binnen een beperkte ruimte mogelijk maakt en een esthetische inrichting van de donkergekleurde houten liftdeuren verzekert. Die liftdeuren zijn voorzien van een doorkijk gevormd door drie ruiten in figuurglas die door kleine verticale houten roeden worden gescheiden.

De houten liftkooi is versierd met paneelwerk en heeft een verhoogd dak voorzien van een opengewerkt decoratief hek. De oorspronkelijke voorzieningen zijn bewaard: vouwhek met goed zichtbaar mechanisme, bedieningsknoppen en contacten van de vanginrichtingEen veiligheidssysteem dat de liftkooi op zijn geleiders vastzet in geval van een breuk in de tractiekabel of een te hoge snelheid.  (vier kasten aan de bovenzijde van de kooi). 

De aandrijving is gedeeltelijk gemoderniseerd.

De lift en zijn bordesdeuren, die tegelijkertijd met het gebouw werden ontworpen, dragen onmiskenbaar bij tot de historische en esthetische waardeHistorisch gezien werd die waarde aangewend om waardevolle groene ruimten en natuurlijke of halfnatuurlijke gebieden aan te duiden. De waarde kan ook gelden voor grote gehelen van gebouwen in een stedelijk gebied, met of zonder natuurlijke elementen, of monumenten die het stadslandschap markeren. Een afweging met andere waarden dringt zich tevens op: de artistieke, de landschappelijke (integratie van het werk in het stedelijk landschap, oriëntatiepunten in de stad) en de stedenbouwkundige waarde (spontane of rationele stedelijke gehelen). De volgende selectiecriteria worden er eveneens aan gekoppeld: de ensemblewaarde en de contextuele waarde. van dit interieur uit de jaren 1930, dat zijn authenticiteitDe authenticiteit van een goed wordt beoordeeld op basis van de overeenstemming van de huidige staat met de oorspronkelijke staat. Een goed is authentiek als het plan, de vorm, het concept, de functie, de technieken, de materialen, de decoratie van de interne elementen overeenstemmen met een betekenisvolle, beduidende of kenmerkende staat. Het kan zijn dat een goed een natuurlijke aftakeling heeft ondergaan of een transformatie (bijvoorbeeld vervanging van het schrijnwerk – ramen in het bijzonder, vervanging van winkelpuien) en toch conform blijft aan zijn oorspronkelijke staat (zgn. bewaarde structurele continuïteit). Een goed is authentiek als het oorspronkelijke concept en de functie nog steeds leesbaar zijn (bijvoorbeeld een industrieel complex dat herbestemd is). De transformatie kan dan als een element van zijn geschiedenis worden beschouwd. We moeten bijgevolg de eventuele integratie van waardevolle elementen in de loop van de geschiedenis van het gebouw evalueren. grotendeels heeft behouden.