Louis Lepoutrelaan 116

Opbrengstgebouw met commerciële benedenverdieping gebouwd volgens plannen uit 1909 door aannemer Jean Craps, ontwikkelaar van de gebouwen in de Lepoutrelaan 65 en 69, waarvan de vestibule, het trappenhuisGedeelte van een gebouw waarin de trappen zijn ondergebracht. en de lift gelijkaardig zijn.

Een brede vestibule, met weelderige mozaïekvloer en volledig met marmer beklede muren, leidt naar de hal waar zich het trappenhuisGedeelte van een gebouw waarin de trappen zijn ondergebracht. en de imposante Abel Pifre-Otis-lift bevinden. De lift is zorgvuldig geïntegreerd in het gebouw en loopt in een open schachtDe ruimte waarin de liftkooi en/of het tegengewicht bewegen, begrensd door de wanden, het plafond en de bodem van de put. De schacht kan gesloten of gedeeltelijk open zijn.  in het gat van de houten trap. De bordesdeuren en leuningen van de bordessen1. Verhoogd platform vóór de ingang van een gebouw, bereikbaar via een aantal treden; - 2. Vloertje, boven aan of midden in een trap. zijn gemaakt van hoogwaardig ijzerwerk in Beaux-ArtsstijlArchitectuurstroming (ca. 1905-1930) met reminiscenties aan de grote Franse architectuurstijlen uit de 18e eeuw. Rijk en zorgvuldig gedecoreerde gevels in natuursteen en/of simili of in combinatie met baksteen. Borstweringen en poorten in fraai uitgewerkt smeedwerk. en een rooster met kettingkoppelingen. Ze combineren lineaire, vegetale en gekrulde motieven onder een boogConstructie waarvan de beschrijvende lijnen delen van cirkels of gebogen lijnen zijn en waarin alle drukkrachten optreden. met daarboven een cartoucheOmlijsting van een uitspringend vlak in de vorm van ingesneden en omkrullend papier of leer; vaak met opschrift of intern versierd. die het nummer van de verdieping aangaf, dat nu overschilderd is. De houten trapleuning wordt bekroond door een hoge omlijsting met een rasterwerk van kettingen in decoratieve ijzeren friezenHorizontale band om een muurvlak in te delen of aan de bovenzijde te begrenzen; al dan niet beschilderd of versierd (terracotta, sgrafitto, cementtegels…)..

De mahoniehouten liftkooi is het resultaat van opmerkelijke houtbewerking. Hij is ruim en is voorzien van geslepen facetglas in de bovenste helft. Het opengewerkte gewelfde dak was waarschijnlijk oorspronkelijk voorzien van glas-in-loodramen, net als de lift op het nummer 65 van dezelfde laan. De beschadigde hoekstijlen van het dak zijn nu bedekt met geperforeerde beplating en de bovenkant van het dak is bedekt met een rooster. De lift werd (waarschijnlijk in de jaren 1930) omgebouwd door de firma Schindler: de oorspronkelijke houten schuifdeuren werden vervangen door metalen vouwhekken, en de oproepknoppen en ook een groot deel van de machines (waaronder de motor, de remEen op de motoras geplaatste inrichting die de motor afremt en tot stilstand brengt door middel van twee schoenen die op de remtrommel sluiten. Standaard staat de rem in de gesloten stand. Hij wordt geopend door middel van een spoel of een servomotor.  en de bijbehorende motor) werden vervangen. De lift gaat sindsdien ook niet meer tot de laatste verdieping. De liftkooi werd later door Otis voorzien van een nieuwe kast voor de bedieningsknoppenEen reeks knoppen in de liftkooi waarmee automatisch de gewenste verdieping wordt gekozen. Een stopknop, een alarmknop en een lichtschakelaar maken dit systeem vaak compleet. , en de bordesdeuren werden voorzien van een elektrische positieve vergrendeling. Een nieuwe schakelkast integreert de verdiepingsknoppen.

De afleidwielen in de kelder en de keerschijven voor de kabels van de liftkooi en het tegengewichtVerbonden met de liftkooi aan de hand van tractiekabels en glijdend langs de verticale geleiders; het is meestal gemaakt van gietijzeren elementen (gietelingen). Het gewicht ervan is gelijk aan dat van een halfvolle liftkooi. Het biedt dus tegenwicht aan het gewicht van de liftkooi, waardoor minder energie nodig is om deze te verplaatsen.  op zolderRuimte onder het dak. zijn origineel. De veerbelaste vanginrichting is een zeldzaam en interessant voorbeeld dat te vinden is in andere vooroorlogse installaties van Abel Pifre-Otis (zie Volderslaan 39 en 2, Brugmannplein 6). Bij gebrek aan een beugelEen metalen structuur, opgehangen aan de tractiekabels die de liftkooi of het tegengewicht dragen. zijn de geleidersVerticale rails van metaal en soms hout, bevestigd over de gehele hoogte van de schacht, waarlangs de liftkooi of het tegengewicht loopt. Kabels kunnen worden gebruikt als geleiders voor het tegengewicht.  rechtstreeks aan de liftkooi bevestigd. Op de bovenste verdieping is een originele oproepknop bewaard gebleven. Twee kokers in de hoeken van het trappenhuisGedeelte van een gebouw waarin de trappen zijn ondergebracht. verbergen de kabels en het tegengewichtVerbonden met de liftkooi aan de hand van tractiekabels en glijdend langs de verticale geleiders; het is meestal gemaakt van gietijzeren elementen (gietelingen). Het gewicht ervan is gelijk aan dat van een halfvolle liftkooi. Het biedt dus tegenwicht aan het gewicht van de liftkooi, waardoor minder energie nodig is om deze te verplaatsen. . De putEen vrije ruimte in het onderste gedeelte van de schacht waarin zich bepaalde technische onderdelen bevinden, zoals buffers en de schijf voor de snelheidsbegrenzer., die zichtbaar is op de benedenverdieping, is decoratief afgewerkt met gekleurde tegels.

Deze nog zeer authentieke lift, een zeldzaam voorbeeld van een vooroorlogse installatie van Abel Pifre-Otis, is van groot esthetisch, historisch en technisch belang.