Residentie Basilique
Keizer Karellaan 124

Résidence Basilique werd in 1938 gebouwd op de hoek van de Keizer Karellaan en de Villegaslaan door architect Jean Delhaye. Het is een appartementsgebouw van acht verdiepingen in modernistische stijl met een Art Déco inslag en winkels op de begane grond. Een typische plattegrond bestaat uit drie appartementen. De terugwijkende bovenste verdieping werd oorspronkelijk bestemd voor de meidenkamers.

De ingang van de appartementen komt uit op de gevel aan de Keizer Karellaan. Een dubbele glazen deur in ijzerwerkVerzameling van alle metalen elementen van een gebouw. met geometrische patronen geeft toegang tot een ruime inkomhal bekleed met beige en zwart marmer, die leidt naar het elliptische trappenhuisGedeelte van een gebouw waarin de trappen zijn ondergebracht. waarrond het gebouw is georganiseerd. Aan de linkerkant, maar duidelijk zichtbaar vanuit de vestibule, bevindt zich de lift in het midden van de met graniet beklede betonnen wenteltrapTrap die rond een centrale, verticale as of opening spiraalvormig omhoog loopt., op elke verdieping verlicht door grote ramen die vanaf de achtergevel uitkijken op het interieur van het blok en het platteland in de verte. De trap, gemaakt door ASEA, loopt in een open schachtDe ruimte waarin de liftkooi en/of het tegengewicht bewegen, begrensd door de wanden, het plafond en de bodem van de put. De schacht kan gesloten of gedeeltelijk open zijn.  en bedient negen stopplaatsen. Bij elke stopplaats materialiseren bogenConstructie waarvan de beschrijvende lijnen delen van cirkels of gebogen lijnen zijn en waarin alle drukkrachten optreden. van celadongroene mozaïekcirkels in de granieten bekleding de uitdijende vorm van de ellips, die weerkaatst wordt door de waaiervormige metalen ribben van de plafondlampen van doorschijnend glas.

De liftschacht wordt beschermd door een opengewerkte betonnen leuning met daarop een borstwering1. Verhoogd gedeelte van een vestingsmuur waarachter men veilig kan lopen; - 2. Muurtje of hekwerk (balkon, terras); - 3. Deel van een muur tussen vloer en onderzijde van een venster; - 4. Verhoging van de buitenmuren van een huis boven de zolderbalken waarop een muurplaat rust. van glazen lamellen in dunne metalen profielen. Deze glazen wand, die de golvende curve van de trap volgt, is op regelmatige afstanden en inspringend aan de binnenwand van de betonnen leuning bevestigd. De grotendeels glazen vleugeldeuren van de bordessen1. Verhoogd platform vóór de ingang van een gebouw, bereikbaar via een aantal treden; - 2. Vloertje, boven aan of midden in een trap. zijn in een ijzeren kader bevestigd, waarvan de kleine trapvormige onderverdelingen doen denken aan die van de toegangsdeur van het gebouw. De originele verchroomde metalen oproepknoppen zijn bewaard gebleven.

De trapeziumvormige eikenhouten cabine is volledig op maat ontworpen en heeft convexe zijwanden die in het trapgatHet vrije, open gedeelte in een trappenhuis. passen. De uitvoeringstekening van de cabine toont de aandacht die Jean Delhaye besteedde aan de architectonische integratie van de lift. De buitenlijst van de liftkooi, gevormd door lichte knikken die de geleding van de hoeken markeren, komt overeen met de behandeling in opeenvolgende vlakken van de binnenkant van de trapleuning. De drie zijden van de cabine zijn voorzien van grote ramen die de passagiers een panoramisch zicht naar buiten geven door de brede ramen in het trappenhuisGedeelte van een gebouw waarin de trappen zijn ondergebracht.. Afgezien van de bedieningsknoppenEen reeks knoppen in de liftkooi waarmee automatisch de gewenste verdieping wordt gekozen. Een stopknop, een alarmknop en een lichtschakelaar maken dit systeem vaak compleet. , die zijn vervangen, heeft de liftkooi zijn oorspronkelijke indeling behouden: vouwhekEen sluitsysteem bestaande uit door beweegbare dwarsbalkjes verbonden met staanders, en dat tussen een boven- en een onderrail in- en uitklapt. en bewegende vloer; drempel met metalen ASEA-handelsmerk; verlichting geïntegreerd in het plafond. De beugelEen metalen structuur, opgehangen aan de tractiekabels die de liftkooi of het tegengewicht dragen. en het vanginrichtingEen veiligheidssysteem dat de liftkooi op zijn geleiders vastzet in geval van een breuk in de tractiekabel of een te hoge snelheid.  zijn ook origineel. De liftkooi beweegt langs metalen T-vormige geleidersVerticale rails van metaal en soms hout, bevestigd over de gehele hoogte van de schacht, waarlangs de liftkooi of het tegengewicht loopt. Kabels kunnen worden gebruikt als geleiders voor het tegengewicht.  en het tegengewichtVerbonden met de liftkooi aan de hand van tractiekabels en glijdend langs de verticale geleiders; het is meestal gemaakt van gietijzeren elementen (gietelingen). Het gewicht ervan is gelijk aan dat van een halfvolle liftkooi. Het biedt dus tegenwicht aan het gewicht van de liftkooi, waardoor minder energie nodig is om deze te verplaatsen. , dat zich in dezelfde schachtDe ruimte waarin de liftkooi en/of het tegengewicht bewegen, begrensd door de wanden, het plafond en de bodem van de put. De schacht kan gesloten of gedeeltelijk open zijn.  aan de achterkant van de cabine bevindt, langs geleidingskabels.

De hefinstallatie bevindt zich op het dak. De originele lierGekoppeld aan de motor, een mechanisch apparaat dat de kabels van de cabine en het tegengewicht aandrijft op een trommel of tractieschijf.  werd vervangen door een Schindler lierGekoppeld aan de motor, een mechanisch apparaat dat de kabels van de cabine en het tegengewicht aandrijft op een trommel of tractieschijf. , waarschijnlijk in de jaren 1950. De Loher motor en schakelkast zijn recenter. Van de oude ASEA-machinerie zijn alleen de snelheidsbegrenzer en de kettingaandrijving van de oude verdipingskiezer overgebleven.

Deze lift, een essentieel element in het ontwerp van de gemeenschappelijke ruimten van het gebouw, is het eerste voorbeeld van een reeks projecten die Jean Delhaye uitvoerde in nauwe samenwerking met Etablissements Marien, die Zweedse ASEA-liften installeerden. Deze werd na de tweede wereldoorlog gevolgd door de lift voor de Résidence Zeus Jupiterlaan 93 (1951) en de lift voor de Résidence Athéna Adolphe Buyllaan 173 (1952). De lift van de Résidence Basilique is in vele opzichten uitzonderlijk en is van esthetisch, historisch en technisch belang. Het is een van de belangrijkste kenmerken die de bescherming van het gebouw rechtvaardigden.