Emile Maxlaan 164

Het gebouw aan de Emile Maxlaan 164 is een appartementsgebouw in art decoTendens tot de geometrisering van vormen en architecturale ornamenten die zich uitdrukt in het materiaal- en kleurgebruik. met zes verdiepingen, gebouwd in 1938.

De Schindlerlift bevindt zich midden in de hal van het gebouw, betegeld met marmer en voorafgegaan door een vestibule. De lift bevindt zich in het trapgatHet vrije, open gedeelte in een trappenhuis. van de granitotrap en heeft een gedeeltelijk open schachtDe ruimte waarin de liftkooi en/of het tegengewicht bewegen, begrensd door de wanden, het plafond en de bodem van de put. De schacht kan gesloten of gedeeltelijk open zijn. . Deze bestaat uit ijzerwerkVerzameling van alle metalen elementen van een gebouw. dat in de trapspijlen is verankerd. De rechthoekige staven vormen een frame dat een vierkant gemaasd gaas omsluit. De enkelvoudige bordesdeuren zijn van dezelfde constructie als de schacht. De bordesdeurDe deur op elk bordes die toegang geeft tot de liftkooi. op de benedenverdieping wordt bekroond door een ijzeren krul met daarin het logo van Schindler.

De rechthoekige houten liftkooi is typerend voor het merk Schindler in de jaren 1930, met zijn hoge, smalle zijramen en kleine horizontale openingen in de bovenkant van de kooi. Het heeft zijn originele elementen behouden, zoals de bedieningsknoppenEen reeks knoppen in de liftkooi waarmee automatisch de gewenste verdieping wordt gekozen. Een stopknop, een alarmknop en een lichtschakelaar maken dit systeem vaak compleet.  en het houten vouwhekEen sluitsysteem bestaande uit door beweegbare dwarsbalkjes verbonden met staanders, en dat tussen een boven- en een onderrail in- en uitklapt.. De knoppenRond of afgeplat bolvormig ornament. op de verdiepingen zijn ook bewaard.

De oude machinerie op de zolderRuimte onder het dak. is vervangen.

De lift is goed geïntegreerd in het gebouw en is typerend voor Schindler, die in die tijd steeds meer standaardiseerde. Een zeer authentieke lift die het grootste deel van haar oude kenmerken heeft behouden, wat het een historisch, technisch en esthetisch belang geeft.