Jules Lejeunestraat 4

Appartementsgebouw met art-deco-inslag uit 1933, op een doorlopend , geknikt perceel gebouwd volgens de plannen van Raymond Burgraeve. Het geheel bestaat uit een voorgebouw aan de kant van de Jules Lejeunestraat, waar zich de hoofdingang bevindt, en een achtergebouw met de dienstingang en de garages, aan de kant van de Jean Chapeliéstraat. De lift en trappen bevinden zich in het tussengedeelte dat de twee gebouwen verbindt. Naast de hoofdliftIn het nederlands gebruiken we de term hoofdlift wanneer er in het gebouw ook een dienstlift aanwezig is.  is er ook een dienstliftSecundaire lift voor gebruik door huispersoneel en vervoer van voorraden. , die nu niet meer in gebruik is. 

De hoofdingang geeft toegang tot twee opeenvolgende vestibules die rijkelijk versierd zijn in art-decostijl. De Schindler-hoofdlift is in een open schachtDe ruimte waarin de liftkooi en/of het tegengewicht bewegen, begrensd door de wanden, het plafond en de bodem van de put. De schacht kan gesloten of gedeeltelijk open zijn.  geïnstalleerd in het gat van de marmeren trap. De decoratieve ijzeren borstwering1. Verhoogd gedeelte van een vestingsmuur waarachter men veilig kan lopen; - 2. Muurtje of hekwerk (balkon, terras); - 3. Deel van een muur tussen vloer en onderzijde van een venster; - 4. Verhoging van de buitenmuren van een huis boven de zolderbalken waarop een muurplaat rust. bestaat uit spijlen, ovale en cirkelvormige motieven en frames die vierkant of ruitvormig maaswerk omsluiten. De smeedijzeren bordesdeuren zijn bijzonder geraffineerd, met krul- en mandmotieven en Ionische halfzuilenZuil die met het muurwerk verbonden is, maar slechts over de halve dikte uitspringt. als zijlijsten. Zoals in andere gebouwen van Burgraeve komen het ijzerwerkVerzameling van alle metalen elementen van een gebouw. van de toegangsdeur en de lift overeen, wat waarschijnlijk betekent dat de architect beide heeft ontworpen. De oorspronkelijke oproepknoppen zijn behouden gebleven.

De  houten liftkooi met horizontaal strookfineer is typisch voor de Schindler-liften van de jaren 1930. De gewelfde ventilatieopeningen aan de bovenkant, de langwerpige venstersLicht- en/of luchtopening in een muur. in de zijwanden, de bedieningsknoppenEen reeks knoppen in de liftkooi waarmee automatisch de gewenste verdieping wordt gekozen. Een stopknop, een alarmknop en een lichtschakelaar maken dit systeem vaak compleet.  en het fabrieksmerkEen grafisch ontwerp bedoeld om een bedrijf te identificeren. Het kan de vorm aannemen van een plaat, verhoogde letters, enz. zijn allemaal bewaard gebleven. Het oorspronkelijke vouwhekEen sluitsysteem bestaande uit door beweegbare dwarsbalkjes verbonden met staanders, en dat tussen een boven- en een onderrail in- en uitklapt. werd vervangen door een accordeondeur uit glas en metaal.

De aandrijving is nog grotendeels oud, en is waarschijnlijk de oorspronkelijke, zoals blijkt uit de kabeltrommelAan de motoras bevestigd, een gegroefde cilinder waarop de tractiekabels van de cabine en het tegengewicht worden opgewonden en afgewikkeld. , de motor, de servomotorEen motor die de opening van de remschoenen en de voeding en draairichting van de tractiemotor elektromechanisch regelt. en de snelheidsbegrenzer. De machinerieIn een ruimte onderaan of bovenaan de installatie, een samenstel van aandrijf- en besturingsapparatuur van de lift.  van de dienstliftSecundaire lift voor gebruik door huispersoneel en vervoer van voorraden. , die is stilgelegd, ligt echter nog steeds in dezelfde ruimte en fungeert als getuige.

Deze lift is representatief voor de luxe die in vele gebouwen uit het interbellum werd nagestreefd. De schachtDe ruimte waarin de liftkooi en/of het tegengewicht bewegen, begrensd door de wanden, het plafond en de bodem van de put. De schacht kan gesloten of gedeeltelijk open zijn.  en de bordesdeuren zijn typisch voor de architect Raymond Burgraeve, en de lift is perfect geïntegreerd in zijn architectonische context, waardoor hij naast zijn historisch en technisch belang ook een groot esthetisch belang heeft.