Pater de Dekenstraat 45

Het appartementsgebouw gelegen Pater de Dekenstraat 45-46 werd in 1935 in art-decostijl gebouwd volgens de plannen van architect Géo-Jean Henderick.

Vanaf het begin was het uitgerust met een Schindlerlift, die in een afgesloten schachtDe ruimte waarin de liftkooi en/of het tegengewicht bewegen, begrensd door de wanden, het plafond en de bodem van de put. De schacht kan gesloten of gedeeltelijk open zijn.  loopt en twee appartementen per verdieping bedient. Hij bevindt zich in de aslijn van de toegangsdeur en aan de achterzijde van de hal, tussen de deuren van twee appartementen en tegenover het trappenhuisGedeelte van een gebouw waarin de trappen zijn ondergebracht., een indeling die identiek is op elke verdieping. In de gemene delen is de inrichting die typisch is voor de jaren 1930 bewaard gebleven: betegelde vloeren en lambriseringen, vloeren van de overlopen op de verdiepingen versierd met veelkleurige geometrische motieven die typisch zijn voor de art decoTendens tot de geometrisering van vormen en architecturale ornamenten die zich uitdrukt in het materiaal- en kleurgebruik., en een trap in grijs granito. De lift is perfect in de hal geïntegreerd; de liftdeur is uitgevoerd in dezelfde houtsoort als die van de twee appartementen en is voorzien van een langwerpige doorkijk in figuurglas.

De houten kooi wordt gekenmerkt door kunstig inlegwerk, en de meeste voorzieningen, zoals het vouwhekEen sluitsysteem bestaande uit door beweegbare dwarsbalkjes verbonden met staanders, en dat tussen een boven- en een onderrail in- en uitklapt. en het bedieningspaneelIn de machinezaal bevindt zich een elektromechanisch paneel dat de informatie ontvangt en doorgeeft die nodig is om de lift te doen starten of te doen stoppen. , zijn bewaard gebleven.

De aandrijving bevindt zich op het dak van het gebouw en is nog grotendeels oorspronkelijk.

De lift en zijn bordesdeuren, die tegelijkertijd met het gebouw werden ontworpen, dragen onmiskenbaar bij tot de historische, technische en esthetische waardeHistorisch gezien werd die waarde aangewend om waardevolle groene ruimten en natuurlijke of halfnatuurlijke gebieden aan te duiden. De waarde kan ook gelden voor grote gehelen van gebouwen in een stedelijk gebied, met of zonder natuurlijke elementen, of monumenten die het stadslandschap markeren. Een afweging met andere waarden dringt zich tevens op: de artistieke, de landschappelijke (integratie van het werk in het stedelijk landschap, oriëntatiepunten in de stad) en de stedenbouwkundige waarde (spontane of rationele stedelijke gehelen). De volgende selectiecriteria worden er eveneens aan gekoppeld: de ensemblewaarde en de contextuele waarde. van dit fraaie interieur uit de jaren 1930, dat zijn authenticiteitDe authenticiteit van een goed wordt beoordeeld op basis van de overeenstemming van de huidige staat met de oorspronkelijke staat. Een goed is authentiek als het plan, de vorm, het concept, de functie, de technieken, de materialen, de decoratie van de interne elementen overeenstemmen met een betekenisvolle, beduidende of kenmerkende staat. Het kan zijn dat een goed een natuurlijke aftakeling heeft ondergaan of een transformatie (bijvoorbeeld vervanging van het schrijnwerk – ramen in het bijzonder, vervanging van winkelpuien) en toch conform blijft aan zijn oorspronkelijke staat (zgn. bewaarde structurele continuïteit). Een goed is authentiek als het oorspronkelijke concept en de functie nog steeds leesbaar zijn (bijvoorbeeld een industrieel complex dat herbestemd is). De transformatie kan dan als een element van zijn geschiedenis worden beschouwd. We moeten bijgevolg de eventuele integratie van waardevolle elementen in de loop van de geschiedenis van het gebouw evalueren. grotendeels heeft bewaard.